تحریم‌های شورای امنیت، مستقیماً تجارت بین ایران و چین را هدف قرار نمی‌دهند/ آمریکا تقریباً تمامی بنادر ایران را در فهرست تحریم‌ها قرار داده، اما بندر «چابهار» برای همکاری با هندی‌ها از این تحریم‌ها مستثنا شده، در خصوص چابهار، باید تجدیدنظر اساسی انجام شود.
رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین به «اعتماد آنلاین» گفت: از آنچه در قطعنامه‌های شش‌گانه آمده، چنین برمی‌آید که تحریم‌های شورای امنیت، مستقیماً تجارت بین ایران و چین را هدف قرار نمی‌دهند و در حوزه‌های گسترده‌ای از جمله نفت، کالا، سرمایه‌گذاری و دیگر اشکال همکاری اقتصادی، مانعی برای اجرا یا تداوم توافق ۲۵ ساله ایجاد نمی‌کنند.
لیلا پایدار- مجیدرضا حریری، رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین به تبیین ابعاد مختلف توافق راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین پرداخت و در پاسخ به این پرسش که فعالسازی مکانیزم ماشه و بازگشت تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل تا چه حد می‌تواند بر اجرای این توافق اثرگذار باشد، گفت: تحریم‌هایی که ذیل مکانیزم ماشه فعال می‌شوند، عمدتاً ناظر بر صنایع هسته‌ای و موشکی جمهوری اسلامی ایران هستند. مهم‌ترین و شدیدترین آن‌ها، قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت است که آخرین قطعنامه تحریمی علیه ایران محسوب می‌شود. محتوای این قطعنامه و دیگر اسناد مشابه عمدتاً متمرکز بر منع ساخت، تولید، خرید و فروش تجهیزات و فناوری‌های مرتبط با صنایع هسته‌ای و موشکی است. این تحریم‌ها شامل تجارت نفت، کالاهای عمومی یا فعالیت‌های اقتصادی در حوزه‌های دیگر نمی‌شود؛ مگر آنکه کالایی دو منظوره باشد؛ یعنی هم قابلیت استفاده در صنایع عادی را داشته باشد و هم در صنایع نظامی.
وی در ادامه تأکید کرد: از آنچه در قطعنامه‌ها آمده، چنین برمی‌آید که تحریم‌های شورای امنیت، مستقیماً تجارت بین ایران و چین را هدف قرار نمی‌دهند و در حوزه‌های گسترده‌ای از جمله نفت، کالا، سرمایه‌گذاری و دیگر اشکال همکاری اقتصادی، مانعی برای اجرا یا تداوم توافق ۲۵ ساله ایجاد نمی‌کنند. اگر کسی مدعی است که این تحریم‌ها موجب اخلال در رونق اقتصادی یا صادرات ایران می‌شوند، باید برای آن استدلال مستند و مستدل ارائه دهد. صرف ادعا کافی نیست.
حریری سپس به موضوع بندر چابهار اشاره کرد و گفت: بیش از ۱۵ سال است که میان ایران و هند توافقاتی در خصوص توسعه بخشی از بندر چابهار وجود دارد که قرار بوده هند در آن به‌عنوان اپراتور وارد عمل شود و سرمایه‌گذاری کند. اما تاکنون این پروژه پیشرفت قابل توجهی نداشته و حتی کمتر از ۱۰ درصد از سرمایه‌گذاری پیش‌بینی‌شده هم عملیاتی نشده است.
او در بخشی از گفت‌وگوی خود نکته‌ای تأمل‌برانگیز را مطرح کرد: آمریکا تقریباً تمامی بنادر ایران را در فهرست تحریم‌ها قرار داده، اما بندر چابهار را برای همکاری با هندی‌ها از این تحریم‌ها مستثنا کرده است. این رفتار، به‌خودی‌خود سؤالاتی را برمی‌انگیزد: چرا آمریکا چنین استثنایی قائل شده؟ پشت این تصمیم چه منافعی نهفته است؟ آیا باید با خوش‌بینی به این موضوع نگریست یا لازم است در سیاست‌گذاری‌های ما درباره بندر چابهار بازنگری جدی صورت گیرد؟ شخصاً معتقدم که در خصوص چابهار، باید تجدیدنظر اساسی انجام شود.
منبع: اعتماد آنلاین