«ابوالفضل روغنی»با بیان اینکه همواره در همه رصدها و پایش‌ها، بزرگ‌ترین مساله در تولید کشور تأمین مالی بوده است، تصریح‌کرد: با وجود در صدر قرار گرفتن نوسانات نرخ ارز در سال‌های اخیر اما همچنان پول برای تولید به منزله جریان خون در رگ‌ها است و نیازمند تأمین مالی در این بخش هستیم.
وی با بیان اینکه اگر تأمین مالی به درستی انجام نشود تولید آسیب جدی خواهد دید، اظهار داشت: از سوی دیگر نرخ بهره بانکی بسیار زیاد است که کاهش آن می‌تواند تغییر چشمگیری در بخش تولید داشته باشد.
روغنی با بیان اینکه در شرایط فعلی اقتصادی سقف سرمایه در گردش تولیدکنندگان چند برابر شده است، خاطرنشان‌کرد: در صورتی که بانک‌ها به تفاهم‌نامه تأمین مالی زنجیره‌ای تولید با وزارت صنعت، معدن و تجارت عمل کنند، شاهد رونق و بهبود در بخش تولید خواهیم بود.
وی افزود: بانک‌ها موظف هستند هر ساله ۳۸ درصد از کل منابع خود را در اختیار بخش صنعت و معدن قرار دهند، اما صورت‌های مالی بانک‌ها نشان می‌دهد فقط ۱۵ درصد به بخش صنعت و ۱۰ درصد به معدن تعلق می‌گیرد.
عضو کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی ایران تاکید کرد: پول برای صنعت مانند اکسیژن است و تزریق آن به تولید کار ارزشمندی است که وزارت صمت در دستور کار قرار داد و امیدواریم هر چه زودتر به مرحله اجرا برسد.
وی خاطرنشان‌کرد: البته تحویل یک نسخه از قرارداد تسهیلات به وام‌گیرنده، کاهش نرخ سود، تعیین وثیقه مناسب از مشتری و همکاری و تعامل بانک با تولیدکننده می‌تواند در این زمینه کمک‌کننده باشد.
به گزارش ایرنا، تأمین مالی زنجیره‌ای، شیوه نوینی است که در یک دهه اخیر در کشورهای پیشرفته برای پرداخت تسهیلات به واحدهای تولیدی مورد استفاده قرار می‌گیرد و هم‌اکنون در ایران به همت وزارت صمت و بانک مرکزی این طرح کلید خورده است و هفت بانک صادرات، ملت، تجارت، مسکن، پارسیان، ملی و صنعت و معدن این تفاهم‌نامه را امضا کردند.
بر همین اساس، فرض کنید یک شرکت خودروساز برای تولید خودرو سفارش به قطعه‌ساز می‌دهد، قطعه‌ساز برای تأمین این سفارش باید فولاد تهیه کند و بخش فولاد کشور هم برای تأمین این مواد باید به سنگ‌آهن مراجعه کند و این زنجیره تولید خودرو است. در جریان تأمین مالی زنجیره‌ای، بانک‌ها به جای پول به شرکت خودروساز، برات الکترونیک ارائه می‌دهند و خودروساز این برات را در اختیار قطعه‌ساز می‌گذارد و قطعه‌ساز این اوراق را به فولادی‌ها و بخش فولاد هم این اوراق را به شرکت سنگ‌آهن ارائه می‌دهد. درنهایت شرکت سنگ‌آهن می‌تواند این اوراق را در بازار تنزیل (نقد) کند یا اینکه تا سررسید آن منتظر بماند.