درباره ماکائو

مقدمه :

جزیره ماکائو از سده شانزدهم میلادی در اشغال و استعمار پرتغال درآمد و به عنوان نخستین زیستگاه اروپاییان در شرق دور شناخته شد. به دنبال موافقت نامه 13 آوریل 1987 میان چین و پرتغال ، ماکائـو از 20 دسامبر 1999 به عنوان ” منطقه ویژه اداری ” شناخته شده و از استعمار پرتغال بیرون و رسما به جمهوری خلق چین پیوست . جمهوری خلق چین هم متعهد گردید بر پایه فرمول ” یک کشور ، دو سیسـتم ” سیسـتم اقتـصاد سوسیالیستی آن کشور در ماکائو اجرا نگردد و این منطقه از “درجه بالایی از خود مختاری” در همه زمینه ها جز در “امورخارجی و دفاعی “برای 50 سال (تا سال 2049) برخوردار باشد .

جایگاه و ویژگیها :
1)    جزیره ماکائو در شرق آسیا و هم مرز با دریای چین جنوبی و کشور چین قرار دارد. مساحت آن 2/29 کیلومتر مربع است . آب و هوای آن دریایی نیمه گرمسیری و دارای زمستانهای خنک و تابستانهای گرم است . بلند ترین قسمت آن 4/172 متر از سطح دریا ارتفاع دارد . یک گذرگاه و دو پل جزایر Coloane  و Taipa را به جزیره اصلی ماکائو پیوند می دهند .
2)    جمعیت این جزیره بر پایه آمار تقریبی منتشره بیش از 550 هزار نفر برآورد شده است که 18 درصد آنها زیر 14 سال  74 درصد میان 14 تا 64 سال و نزدیک به 8  درصد آنها بالای 65 سال سن دارند . 95 درصد از جمعیت ماکائو دارای ملیت چینی و بقیه از نژادهای اروپایی ( بیشتر پرتغالی و شرق آسیایی ) هستند . زبان مردم این منطقه چینی کانتونیز می باشد . همچنین گفته می شود که حدود 50 درصد از مردم توانایی گفت و شنود زبان پرتغالی را دارند نزدیک به 5/94 درصد مردم هم با سوادند.

سیاست و حکومت :
–    حکومت منطقه ویژه اداری ماکائو دارای مردمسالاری محدود و بر پایه فرمول” یک کشور دو سیستم” است که  توسط  کنگره ملی خلق چین در ماه مارس 1993 و در چارچوب قانون پایه پذیرفته شده است .
–    دارای سه شاخه حکومتی ( اجرایی ، تفنینی و قضایی ) است . رییس دولت منطقه ای (Chief  Executive) بوسیله یک کمیته انتخاب (Selection Committee) که دارای 300 عضو است به مدت 5 سال برگزیده می شود . ( آقای فرناندو چویی سی اون Fernando Chui Sai On 53 ساله ، رئیس اجرایی منطقه ویژه اداری ماکائو از جولای سال 2009 تاکنون است . وی متولد ماکائو بوده و دارای تابعیت چینی است و لیسانس ، فوق لیسانس و دکترای خود را در رشته سلامت عمومی Public Health از دانشگاههای ایالت کالیفرنیا در آمریکا اخذ نموده است .
وی قبل از رسیدن به مقام ریاست اجرایی منطقه ویژه اداری ماکائو نماینده مجلس این منطقه در سالهای 1996-1992 بوده است . وی همچنین ریاست چندین مرکز خیریه و آموزشی را در پرونده کاری خود به ثبت رسانده است .(
کابینه یا شورای اجرایی ماکائو متشکل از 5 وزیر ، 3 قانونگزار و 2 بازرگان سرشناس ( عضو افتخاری ) اســت .
شاخه قانونگزاری آن هم با نام اختصاری Legco)) دارای 27 کرسی است که 10 کرسی آن با رای مردم ( رای افراد بالای 18 سال ساکن دائم ماکائو دست کم به مدت 7 سال )10 کرسی با رای غیر مستقیم مردم و 7 کرسی باقیمانده هم بوسیله رییس اجرایی منطقه ماکائو منصوب می شود . طول یک دوره قانونگزاری هم 4 سال است .
شاخه قضایی منطقه ماکائو هم از راه دادگاه عالی استیناف عمل می کند . گفتنی است سیستم حقوقی منطقه ماکائو بر پایه سیستم حقوق مدنی پرتغال بنا شده است .
احزاب سیاسی رسمی در این منطقه وجود ندارد ولی انجمن های مدنی و اتحادیه ها و سندیکاهای اقتصادی در زمانهای ضروری همچون انتخابات شورای قانونگزاری در ائتلاف با یکدیگر بلوکهای سیاسی را تشکیل         می دهــند . لازم به ذکر است کلیسای کاتولیک ، انجمن جهانگردی و سرگرمی ها و اتحادیه توسعه دموکراسی از گروهای پر نفوذ فشار در ماکائو به شمار می روند . ماکائو در هیچ کشور جهان نمایندگی ندارد . از سوی دیگر هیچ کشوری به جز پرتغال ، نامیبیا و فیلیپین در ماکائو دارای سرکنسولگری نیست و سرکنسولگریهای خارجی در هنگ کنگ امور مربوط به منطقه ماکائو را هم پوشش می دهند .
اقتصاد :
اقتصاد غنی ماکائو از زمان بازگشت حاکمیت به چین در سال 1999 هنوز یکی از بازترین اقتصادهای جهان محسوب می گردد . میزان خالص صادرات کالا و خدمات 41 درصد رشد ناخالص داخلی این منطقه را تشکیل می دهد که در آن صادرات پوشاک و صنعت جهانگردی بعنوان دو عامل مهم محسوب می گردند . اگر چه اقتصاد ماکائو در سال 1998 در پی بحران اقتصادی آسیا و رکود اقتصادی سال 2001 به شدت آسیب دید ، با این وجود در سال 2002 به رشد اقتصادی 5/9 درصد دست یافت ودر سالهای 2003، 2004، 2005، و 2006 به ترتیب رشد اقتصادی 3/14، 6/28، 2/6 و 6/16 درصد را تجربه کرده است و این رشد تاکنون نیز ادامه داشته است .
افزایش سریع شمار مسافران چینی بدلیل کاهش محدودیت های رفت و آمد توسط دولت مرکزی (در قالب گردشگری انفرادی) در رونق اقتصادی ماکائو تاثیر به سزایی داشته است . این منطقه از سال 2002 به دلیل افزایش چشمگیر مسافران چینی و افزایش میزان مالیات بر سود بدست آمده از قمار – که نزدیک به 70 درصد منابع در    آمدی دولت را تشکیل می داد – نیز به مازاد بودجه دست یافت . آزاد سازی انحصار قمار در ماکائو که باعث سرمایه گذاری سه شرکت موفق به کسب مجوز قمار به میزان 2/2 میلیارد در این منطقه شد به رشد ناخالص داخلی آن کمک شایانی نمود . در حالیکه به نظر می رسد ماکائو برای دستیابی به رشد بیشتر باید متکی به صنعت قمار و خدمات مربوط به بخش بازرگانی باشد ولی در عین حال دولت ماکائو تلاش نموده است تا با گسترش صنعت توریسم و صنعت نمایشگاهی و گردهم آئیهای بین المللی اقصاد این منطقه را متنوع نماید . در آمد صنعت Gaming در سال 2009 حدود 9 میلیارد دلار آمریکا بوده است و پیش بینی شده در آمد آن تا پایان سال 2010 به بیش از 10 میلیارد دلار افزایش یابد.
ماکائو از اقتصادی باز و آزاد برخوردار بوده و ورود و خروج سرمایه خارجی کاملا آزاد است . 22 بانک تجاری در ماکائو فعال میباشند که از این تعداد 9 بانک داخلی بوده و 13 بانک خارجی و از کشورهای چین ، پرتغال ، انگلستان ، فرانسه ، آلمان ، هنگ کنگ ، و تایوان میباشند . سیستم بانکی ماکائو از استاندارد بالای     بین الملی برخوردار میباشد. سیستم مالی ماکائو عمدتا بر مبنای فعالیت بانکها و موسسات مالی غیر بانکی شامل شرکتهای بیمه و موسسات سرمایه گذاری است .
ماکائو با سرانه تولیدی ناخالص داخلی حدود 25 هزار دلار از روند رشد و توسعه مطلوب و شتابانی برخوردار بوده و دولت ماکائو طرح های مختلفی را برای تبدیل این منطقه به دروازه شرقی چین ( در مقابل هنگ کنگ به عنوان دروازه غربی ) و ایجاد یک قطب بزرگ جهانگردی و نمایشگاهی در منطقه در دست اقدام داشته و در آینده به یک رقیب جدی برای هنگ کنگ در این زمینه تبدیل خواهد شد . در این ارتباط در سال گذشته حدود 23 میلیون جهانگرد از ماکائو بازدید نموده اند که در مقایسه با رقم 25 میلیون بازدید کننده از هنگ کنگ بسیار قابل توجه است . همچنین مرکز نمایشگاهی در حال ساخت ماکائو که بزودی افتتاح خواهد شد با مساحت صد هزار متر مربع یکی از بزرگترین مراکز مدرن و مجهز نمایشگاهی در آسیا میباشد .
سایر ویژگی های اقتصادی :
–    ترکیب اقتصادی منطقه بیشتر بر بخش خدمات ( نزیدک به 87 درصد ) بنا شده است .
سهم صنعت 12 درصد و کشاورزی نزدیک به یک درصد می باشد .
–    تولید ناخالص داخلی : 30/14 میلیارد دلار آمریکا
–    نرخ رشد اقتصادی :9 درصد
–    نرخ بیکاری : نزدیک به 1/4 درصد
–    نرخ تورم :5 درصد
–    صنایع اصلی : جهانگردی ، قمار ، پوشاک ، پارچه ، الکترونیک ، کفش ، اسباب بازی
–    واردات عمده : کالاهای سرمایه ای، اتومبیل ، سوخت ، لوازم کفش سازی ، منسوجات ، نخ و …
–    صادرات عمده : لباس ، پارچه ، کفش ، سیمان ، قطعات ماشین آلات
–    طرفهای اصلی تجاری : آمریکا ، چین ، آلمان  ، هنگ کنگ ، انگلستان ، ژاپن ، تایوان ، کره جنوبی ، فرانسه
–    واحد پول : (MOP)Pataca ( هر دلار آمریکا برابر با 1/8 (MOP) است . واحد پول ماکائو با دلار هنگ کنگ قفل (Peg) است .
–    شمار فرودگاه : یک
–    شمار تلفن ثابت :174 هزار خط
–    شمار تلفن همراه : 533 هزار خط
–    شمار گردشگر ورودی :22میلیون نفر
–    درآمد سرانه : 25 هزار دلار آمریکا
–    GDP= ( سال 209) 22 میلیارد دلار آمریکا
–    درآمد متوسط جمعیت شاغل : 8500 پاتاکا
–    مجموع ارزش واردات ( سال 2009): 034/23 میلیارد پاتاکا
–    مجموع ارزش صادرات (سال 2009): 028/16 میلیارد پاتاکا
–    کسری تراز تجاری :حدود 27 میلیارد پاتاکا
–    حجم کل سرمایه گذاری مستقیم خارجی: (2009) 2 میلیارد و 900 میلیون دلار آمریکا